ülke yönetiminde görev ve yetkilerin merkezî hükümet tarafından yerel ya da bölgesel yönetim birimlerine verilmesi ve gerektiğinde tek taraflı olarak geri alınması ilkesine dayalı yönetim biçimine verilen isim.
ademi merkeziyetçiliğin öncüsü, türkiye'de 2. meşrutiyet döneminde
prens sabahattin olmuştur.
prens sabahattin, ademi merkeziyetçiliğin türkiye'de uygulanmasında birtakım ilkeler öngörmüştür. buna göre, yapılacak ıslahat hareketleri ülkede yaşayan herkesi kapsayacak ve devlet düzeni yenilenirken bireycilik ilkesine önem verilecekti. belediye ve vilayet meclislerinde üye bulunanlar yönetimde söz sahibi olacaklar, azınlıklar da nüfusları oranında temsil edilebilecekti. bunun dışında vali, mutasarrıf, defterdar, mahkeme reisleri, savcılar, merkezi yönetim tarafından atanacaktı.
prens sabahattin, ülkenin yeniden yapılanmasında toplumsal ve ekonomik kalkınmayı, devletin en az müdahalesiyle sağlayacak bu yönetim biçimini önerirken devletçiliğe karşı
liberalizm'e daha yakın bir görüş olarak nitelenebilecek ademi merkeziyetçiliği ülke koşullarına daha uygun görmüştür.